Koen Herfst organiseerde zondag 14 oktober alweer voor de vierde keer drumfestival Herfstfest. Opnieuw met een indrukwekkende line-up. Drums en percussie; van jazz tot metal; een wervelend programma van clinics, concerten en een slagwerkbeurs.
Ton was ook een van de drummers die een clinic gaf.
''Hij begint met een open solo, zo open dat het bijna kwetsbaar klinkt, en dat is dan meteen de kracht van de meester. Iemand met minder guts en kilometers achter zijn naam, zou waarschijnlijk onmiddellijk in de imponeermodus schieten. Ton Dijkman gaat gewoon lekker spelen, experimenteert wat met de set, stoeit wat met de time en het metrum. Fijn! Dat imponeren komt later uiteraard alsnog, als de begeleidingstrack begint te lopen, en Dijkman een ongenaakbare signature groove neerzet. Imposant is ook zijn verhaal over zijn ambassadeurschap van de Rick Jonckheere Foundation (de jonge drummer prijkt op zijn voorvel). Daarna speelt hij een soulfulle track van zijn soloalbum (waarvan er volgens Ton 1 is gekocht, en wel door Koen Herfst...), op stevig tempo met lekkere blaasriffs waarover het fijn fills spelen is.
Shufflen of niet
In het nummer daarna laat Dijkman horen dat het verschil tussen shufflen en recht spelen minder ingewikkeld is dan het lijkt (en velen denken);
'je moet gewoon je gevoel volgen.' Na het abstracte intro met veel volle tomrolls, blijkt het te gaan om Borsato's hit Binnen. Met als je er zo naar luistert inderdaad een lekker wringende feel tussen shuffle en recht in. De producer dacht dat het geshuffled was terwijl Ton het toch echt recht dacht te hebben ingespeeld. Het resultaat was deze toch wel echt vette groove...
Vraag uit het publiek: 'Hoe kom je aan die vette fills?' Ton: 'Nou, van John Bonham natuurlijk, maar ik speel ze zo slecht, dat niemand herkent dat ze van Bonham zijn.'
Daarna volgt een echte shuffle: Ik Leef Niet Meer Voor Jou. Met een tricky afwijkende handzetting op de hihat, die Dijkman afkeek van een anonieme drummer op een sessie, die naar eigen zeggen totaal niet kon shufflen. Moraal: bekijk elke drummer met respect, want je kunt van iedereen iets leren.
De afsluiter is een verrassende r&b track met vocals en rap, waarin Ton een behoorlijk funky beat speelt, compleet met bezeten snareroffels en gemene beatomdraaiingen. Voor een drummer die zichzelf in zijn verhaal voortdurend op de hak neemt als iemand die maar wat doet en louter zijn gevoel volgt, toch wel heel erg gekund.,, [bron: slagwerkkrant.nl]